= Rury gazowe „biegną” ku Konopnickiej. (e) Od kilku dni dzięki bezchmurnej suchej pogodzie podjęte zostały roboty nad przeprowadzeniem rur gazowych w kierunku ul. Konopnickiej. Za parę więc tygodni ulica ta dość sympatyczna i zaciszna zyska oświetlenie gazowe, a zatem stanie się dostępną dla przechodniów i wieczorem, na co dotąd nie każdy spokojny obywatel by się odważył. Wnioskując z zygzakowatej wędrówki rur gazowych z Krakowskiego Przedmieścia przez ul. Szopena, Okopową i Orlą, przypuszczać należy, iż po przejściu Konopnickiej powędrują dalej na Namiesnikowską w kierunku Rur (tym razem innych już niż gazowe) i tam przyczynią się do rozjaśnienia panujących za rogatką ciemności. „Światłość” robi w tej dzielnicy znaczne postępy.
= Coś jak w bajeczce „o rzepce, dziadku, babce i wnuczce…” (e) Studentki i studenci angielscy , którzy w roku ubiegłym wizytowali lubelską młodzież akademicką, wyrażali zdziwienie, iż tak wiele spotyka się jeszcze na ulicach miast naszych koni… Wobec zastąpienia w państwach zachodnio-europejskich konia przez maszynę, zdziwienie to jest zupełnie zrozumiałe. Jakżeby się jednak zdziwili, a przytem uśmieli goście angielscy (oczywiście wąziutko „pod wąsem”) gdyby tak trafili np. na taki obrazek. Na pryncypalnej ulicy, w święto, w piękną pogodę, gdy tłumy publiczności zalegają szerokie chodniki – pośrodku jezdni zatrzymuje się nagle jednokonna „drynda”, koń staje dęba, a wreszcie nie chce iść zupełnie („naturliwy”, jak mówią dorożkarze). Siedząca w powoziku skonfundowana madame nie wie, czy wyjść, czy jechać dalej… ogląda się z zakłopotaniem na wsze strony, a wokół „pojazdu” gromadzi się grupa ciekawskich żądna świątecznej atrakcji. „Dryndziarz” wśród szeregu niedwuznacznych epitetów i siarczystych soczysto-zawiesistych zaklęć schodzi z kozła i… ciągnie konia wraz z dryndą i skonfundowaną madame… Wreszcie stojący opodal koledzy po bacie pomagają skołatanemu właścicielowi „naturliwego” konia wybrnąć z ciężkiej sytuacji i jakoś po dużych mitręgach puszczają dorożkę „w kurs”… Autentyczne. A numer dryndy? – 140 i coś. Cy więc nie czas byłoby i u nas zastąpić już nieszczęsne zwierzęta maszynami.
= Posesje bez wody. (.w) Jak nas znowu dochodzą skargi licznych mieszkańców, od kilku dni wyższe piętra (II i III) niektórych posesji w mieście naszem są pozbawione wody. Jeżeli zaś woda jest, to jedynie w godzinach rannych, przyczem z powodu domieszek jakie posiada nie nadaje się absolutnie do spożycia. Czemu to więc przypisać? Czyżby znowu zepsuło się coś w miejskich wodociągach? Ze względu choćby na konieczność zachowania hygieny, Zarząd wodociągów winien wszelkie niedomagania podobne usunąć w jaknajszybszym tempie.
= Opatrzyć marszrutą… (e). Zwracaliśmy już uwagę na konieczność zaopatrzenia autobusów w tablice z napisami skąd i dokąd kursują. Jest to potrzebne dla ułatwienia orjentacji nie tylko przyjezdnym, ale i publiczności miejskiej. Dwa autobusy otrzymały już tabliczki z napisami (co prawda tak nikłymi, że wieczorem je trudno dojrzeć) reszta zaś pozostaje w stanie „bezimienności”. Należałoby brak ten uzupełnić.
= Awantury na Koziej. (e) Przy ul. Koziej istnieje, jak wiadomo, mleczarnia, herbaciarnia i piwiarnia. Żadna z nich oficjalnie niema z alkoholem nic wspólnego. A jednak roi się tam od pijaków. Np. w dn. 5 b. m. o godz. 11-ej w nocy posterunkowy I-go Komisarjatu zatrzymał tam trzech podchmielonych i awanturujących się osobników, a mianowicie Mikołaja Sidorczuka, Janaszejko i Franciszka Jaworskiego. Wyżej wymienieni sprowadzeni zostali do Komisarjatu, gdzie spisano protokuł celem pocięgnięcia winnych do odpowiedzialności. Czy jednak fakt, iż Kozia jest tak licznie nawiedzana przez zwolenników nadmiernego spożywania alkoholu nie pozostaje „przypadkiem” w ścisłym związku z istniejącymi tam herbaciarniami?… Może tak, może nie – któż jednak zbada ich przepastne tajniki?
Głos Lubelski z 7 III 1925 r. (Nr 66)
Gabinet Osobliwości 